Doradztwo duchowe, a wpływ twórczego umysłu

Twórczy umysł zaczyna kreować to, w co wierzy podświadomość. Nie ma on ani rozumowania ani logiki, akceptuje wszystko ze świadomego i podświadomego umysłu jako cel lub jako instrukcję i będzie zawsze temu posłuszny. Właśnie tu usytuowana jest siła twórcza, która kreuje albo ubóstwo, albo obfitość. Umysł twórczy jeżeli ktoś wierzy że pieniądze łatwo do niego przyjdą przyjmuje jako instrukcję i rozpoczyna zmiany w całej osobowości. Powyższe zmiany wpływają na całe otoczenie, stykających się z nami ludzi oraz inne okoliczności. Natomiast jeśli ktoś wierzy, że nigdy nie będzie miał dość pieniędzy, wtedy Umysł Twórczy posłusznie i z równą łatwością rozpocznie tworzenie takiego splotu zdarzeń, aby stało się to prawdą. Społeczność z kompleksem porażki zawsze znajdą jakiś sposób, żeby im się nie udało. Można im dać kopalnie szans i przez jakiś czas będą odnosić sukces. Gdy okoliczności się zmienią, ludzie ci poniosą porażkę.

Przekonanie, że są nieudacznikami musi zawsze być weryfikowane przez życie, nieważne jak bardzo będą się starali odnieść sukces. Z takim rodzajem podświadomości nigdy nie osiągną swoich celów. Jeśli ktoś wierzy, że ludzie go zranią, zawsze przekona się, że wszystkie jego związki skończą się ogromem cierpienia i wrogości. Co jeżeli zdarzają się nam rzeczy, których nie lubimy? Przeważnie winimy wtedy okoliczności lub innych ludzi. W taki sposób wyzbywamy się siły i grzęźniemy w jednym punkcie. Świadomość Ubóstwa tworzona jest więc przez nasze wyrobione przekonania, które objawiają się jako strach przed niedosytem (niezależnie od tego, jak dużo czegoś posiadamy). Powinniśmy weryfikować nasz system wartości bez poczucia winy. Rodzi się ono wówczas, gdy przypisujemy sobie winę za nasze niepowodzenia.

Dzięki wyrobionym nawykom i doświadczeniom Nasz szacunek jest kontrolowany. Gdy w naszym odczuciu inni (na przykład rodzice) ustalają nasze położenie, możemy żywić do nich urazę. Wtedy nasze zranione uczucia będą nam uniemożliwiały otrzymywanie Obfitości, która chce do nas przypłynąć. Będziemy ją odpychać, nie czując że zasługujemy na jakiekolwiek dobro. Najgorsze jest zawsze to, że obwinianie innych stawia nas w roli „ofiary”. Użalanie się nad sobą przyciąga do nas ludzi, którzy nas zdominują i zagwarantują, że nigdy nie będziemy rządzili naszym losem. Dla wielu osób wygodne jest pozostawianie w roli ofiary, gdyż zwalnia ich od brania odpowiedzialności za własne życie. Gdy świadomie wybierzemy życie w ubóstwie i będziemy wiedzieć, że możemy być bogaci (materialnie) jeżeli tego zechcemy, wtedy jest to nasz wybór i nasz twórczy umysł zaczyna działać zgodnie z ta wiarą.

Kiedy jesteśmy biedni i czujemy z tego powodu złość, winiąc za to innych ludzi lub okoliczności, wtedy sami przyczyniamy się do tego, że pozostajemy biedni i uwięzieni w niedoli, którą sami sobie zgotowaliśmy. Umacniamy się w niej, podtrzymując złość na sytuację. Teraz mamy możliwość wyboru i nie ważne jak bardzo czujemy się ograniczeni i sterowani przez nasze przeszłe, zakorzenione wzorce myślowe. Będąc twórczymi istotami, możemy zmienić naszą rzeczywistość zmieniając nasze postrzeganie rzeczywistości. Zmieniając je, zmienimy nasze fałszywe przekonania, które wpłyną na nasze poczynania, i dlatego dadzą naszej świadomości nowy i pozytywny wyraz. Jeżeli przyjmiemy pełną odpowiedzialność za to co sie nam przydarzą, zyskamy panowanie nad sobą. Gdy zapanujemy naszymi myślami, zapanujemy nad tym, w co wierzymy.

Wszystko czego pragniemy zacznie do nas przychodzić. Bardzo wiele jest ograniczających przekonań, które mogą wzmocnić świadomość ubóstwa. Dużo ludzi ma tak niskie poczucie własnej wartości i poprzez poczucie winy są tak zagubieni, że czują się niegodni obfitości, albo uważają, że jest ona w jakiś sposób niewłaściwa. Natomiast inni boją się, że jeżeli za bardzo im się powiedzie, nie będą kochani. Przekonanie to może czasami pochodzić od rodziców, którzy karzą swoje dzieci za uzewnętrznianie swojej inwencji twórczej i niezależności. Właśnie Ci emocjonalni ludzie odczuwają, że wolność będąca skutkiem Obfitości jest niebezpieczna, co wynika ze sposobu, w jaki byli traktowani przez swoich rodziców